امید نباید از حق بریدن، امید سر راه ایمنی است. اگر در راه نمی روی باری سر راه را نگه دار! مگو که "کژی ها" کردم. تو راستی را پیش گیر، هیچ کژی نماند. راستی همچون عسای موساست، آن کژی ها همچون سحرهاست. چون راستی بیاید همه را بخورد....چون راست شوی، آن همه نماند. امید را- زنهار- مبر. (فیه ما فیه)

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

.